گمشده در من

«یادگاری»نفس هایم می پیچد در کوهمن کجایم؟درتنگ راهی بین دو رشته کوهکجا باید بروم؟پس از این قلهشیب تندی که می رود از پی رودی سهمگینمی دانم،در پایین دست این کوه،لاله زاری است که می خواند مرا به آغوش توتو کجایی؟امروز،لاله زاری در پیراهنت دیدمدر شرم لبانت،هزاران گل وحشیبه راستی، من بی تو،هر کجا روم تنهایم!تو،تو که هنوز آغوشت رنگ و بوی آغوش مرا دارد،کجا داری که بروی؟کوه‌هایی بسیاری است که باید بروماما تو؟کبوترم! هر کجا می خواهی برو!اما به یاد داشته باش:تمام تن تو،سرشار از بوسه هایست که من در آغوشت به یادگار گذاشته ام....#حجت_فرهنگدوست #اردیبهشت۱۴۰۳    گمشده در من...

«رخت سرخ دشت»دلم پیش حواس چشمانش بود،اما قصه سبز بهار،نام تمام جاده‌های روستایی قلب من بودهمیشه،مثل قصه های قدیمی مادر بزرگدلم می خواست،زمستان سرد شمعدانی های عاشق،پایانی عاشقانه داشته باشد:تصویر آبی آسمان،پشت پنجره های خانه ایی دور....راه دور سفر،روزها شکفتن تو در کاسه غمگین دلم استتو را من همیشه،در خوابهای شبانه راه می روم،در سفرهایم روایتدر نبض هر ماه چهارده جستجو...تو،تو ای دل من،اگر این روزهای خسته سفر را به یاد نیاوری،چگونه نیمه های شب،زیر نور ماه تابیده بر رخت سرخ دشتشعری عاشقانه برای خودت خواهی نوشت؟#فروردین1403 #سفر_با_دوچرخه #حجت_فرهنگدوست  گمشده در من...